Siebe Roelofs draagt een diepgewortelde erfenis, gevormd door zijn vader en opa, met trots en pijn. Op vijfjarige leeftijd ziet hij zijn vader gedwongen vertrekken op een Duitse wagen, onwetend van de gruwelijke waarheid dat zijn opa is omgekomen.
In zijn bescheiden appartement in Enschede, 80 jaar na de onrechtvaardige gebeurtenissen uit zijn jeugd, hangt Siebe Roelofs de vlag van Oekraïne op. Met een diepe overtuiging verklaart hij: "Tachtig jaar zijn verstreken, maar de onrechtvaardigheid blijft onveranderd; een schandaal voor de mensheid."
Terwijl Siebe Roelofs de herinnering aan zijn opa Sybe levend houdt, benadrukt hij de voortdurende strijd voor gerechtigheid en menselijke waardigheid. Zijn naam draagt niet alleen zijn identiteit, maar ook de last van een onuitwisbaar verleden.