Siebe Roelofs draagt de erfenis van verzet met zich mee, een erfenis die diep geworteld is in zijn familiegeschiedenis. Op slechts 5-jarige leeftijd ziet hij zijn vader worden weggevoerd op een Duitse wagen, zonder te beseffen dat zijn opa op dat moment al doodgeschoten is.
Als hij nu, in zijn appartement in Enschede, de vlag van Oekraïne hijst, blijft hij trouw aan de principes die zijn opa voorstond. Siebe deelt: "Ik ben naar hem vernoemd. Hij, mijn opa dus, heeft me zelf aangegeven bij het gemeentehuis." Deze daad van herinnering en eerbetoon is een diepgewortelde traditie in zijn familie.
Terwijl Siebe reflecteert op de huidige staat van de wereld, beklemtoont hij met krachtige woorden: "Tachtig jaar later en er is niets veranderd: het is een schande voor de mensheid." Zijn daden en woorden dienen als een hernieuwde oproep tot opstaan tegen onrecht en onderdrukking, en als een herinnering aan de kracht van individueel en collectief verzet.
Siebe Roelofs belichaamt de essentie van vastberadenheid en herinnering. Zijn verhaal is een aansporing voor eenieder om geschiedenis niet te vergeten en te streven naar een rechtvaardigere wereld, waar de schande van onrecht en onderdrukking geen plaats meer heeft.